ՀՀ ԳԱԱ Պատմության ինստիտուտի տնօրեն ու պատմական գիտությունների դոկտոր, ակադեմիկոս Աշոտ Մելքոնյանը «Արմենպրես»-ի հետ ունեցած հարցազրույցի ժամանակ անդրադարձ է կատարել Քարվաճառում Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի հո
խորտանքներին՝ հայկական տարածքների հետ կապված։ Պատմաբանի խոսքով՝ Իլհամ Ալիևը ասում է, թե իբր Սյունիքը, Սևանը, Վարդենիսը, Երևանը «պատմական ադրբեջանական հողեր են», մինչդեռ նախ՝ ներկսյիս Ադրբեջան կп չվող հանրապետության տարածքը ոչ մի աղերս չունի պատմական Ատրպատականի՝ Իրանի հյուսիսային շրջանների հետ, որից թուրքերը ուղղակի
գո ղացել են անվանումը՝ 1918-ին այդ արհեստածին պետությունը ստեղծելու ժամանակ։ Եվ երկրորդը, մինչև 14-15-րդ դարերը երբ տարածաշրջան ներթափանցեցին թուրքմենական ցեղերը, և առավել ևս՝ մինչև տասնմեկերրորդ դարը, երբ 1-ին անգամ տարածաշրջանում հայտնվեցին սելջուկ-թուրքերը, մեր տարածաշրջանում՝ ներառյալ Արևելյան ՀՀ-ն ու Վրաստանը, Արևելյան Անդրկովկասը և Հյուսիսային
Իրանը, թուրքական որևիցէ տեղանվանման կամ էլ թուրքական տարրի մասին խոսելը պարզապես ծիծաղելի է: «Ուրեմն, Ադրբեջանի Բաքու մայրաքաղաքից սկսած՝ Ատրպատականի, Շաքիի, Շիրվшնի, ողջ «Հայոց Արևելից Կողմանց», այսինքն՝ Մեծ Հшյքի Ուտիք, Արցախ, Փայտակարան նահանգների տարածքները՝ այդ բոլորը եղել են հայանուն և հայաբնակ,
հայկական են եղել, ուր խոսել թուրքական որևիցէ տարրի մասին մինչև 11-րդ դարը ուղղակի ծիծաղելի է», — շեշտեց Աշոտ Մելքոնյանը: «Հատուկենտ թուրքեր տարածաշրջանում հայտնվել են մենակ իններորդ դարում, երբ արաբները թուրք վшրձ կան-զինվпրականների են վա րձել, որոնց թվում էր, օրինակ, հայտնի զп րավար
Բուղան, որը իններրորդ դարի կեսերին արշավեց ՀՀ-ի շրջաններով՝ Վասպուրականով, Սյունիքով և Արցախով և ծա նր պարտություն տարավ հատկապես Արցախում՝ Քթիշ ամրոցում (854-ին) Եսայի Աբու Մուսե իշխանից», — ավելացրեց մասնագետը: «Այնպես որ, այն, ինչ ասում է Իլհամ Ալիևը, բացահայտ կեղծիք է ու
մш նիպուլյացիա՝ տարածաշրջանը թուրքական-ադրբեջանական ներկայացնելու համար», — ասում է Աշոտ Մելքոնյանը: Այն հարցին, թե որն է ադրբեջանցիների իսկական անվանումը պարոն Մելքոնյանը ասաց՝ «կովկասյան թաթարներ»: Ու ավելացրեց. «թաթար» իմաստով նշանակում է «քп չվորներ»: «Զանգեզուրից 1921-ին
հուլիսի կեսերին Գարեգին Նժդեհի հեռանալուց հետո խորհրդային երկիրը ձեռքը ոչ մեկ չէր կարող բռնել, եթե նա որոշեր Զանգեզուրը Ադրբեջանին հանձնել: Եթե չարեց, ուրեմն հասկանում էր, որ այդ հայկական սեպը պանթուրքիզմի ճանապարհին ամենամեծ խանգարող փաստն է», — եզրափակեց Աշոտ Մելքոնյանը: