Ժողովուրդ ջան, պատկառելի տարիքի կին եմ ու իմ կյանքում առաջին անգամ էի էսպիսի բան տեսնում։ Չգիտեմ ինչպես կոչել էս երևույթը, միակ համապատասխան բառը դա «հրաշքն» է։
Իմ կյանքում շատ բան եմ տեսել, շատ երկրներում եմ եղել ու շատ բաներից եմ տեղյակ, բայց որ Հայաստանում էսպիսի բան գոյություն ուներ ու էսպիսի հրաշագործ մարդ ես չգիտեի։ Թոռնիկս գիտի, որ ես շատ եմ սիրում թանգարաններ գնալ։ Մի օր ասեց․ «Տատի, արի լավ տեղ քեզ տանեմ, սենց տեղ գնացած չես լինի»։
Գնացինք մի թանգարան, որտեղ ներկայացված էին միկրոքանդակներ։ Որ հիմա ասեմ, թե քանդակներն ինչքան փոքր էին կզարմանաք։ Դրանք ասեղի անցի մեջ էին արված ու հնարվոր էր տեսնել միայն հատուկ մանրադիտակի շնորհիվ։ Այդպիսի տարբեր քանդակներ կային՝ ուղտերի քարավաններ, մարդիկ, փղեր։ Ես ապշել էի աչքիս տեսածից սա հրաշք էր ու էսպիս բան կարող էր սարքել միայն Աստծու կողմից ունակությունով շնորհված մարդը։ Ու էդ մարդը Էդուրադ Տեր-Ղազարյանն էր։ Ես չգիտեի նրա մասին, բայց էս հայազգի մարդը տաղանդավոր միկրոքանդակագործ էր, երաժիշտ, երաժշտական գործիքների վարպետ-նորարար, ծաղրանկարիչ։
Սա ինչ է, եթե ոչ Աստծու կողմից տրված մեծ հրաշք, իսկ էս ամենը տենալով դուք կառնչվեք Աստծո զորությանը։
Դուք էլ կարաք գնաք ու ծանոթանաք էդ ամենին։ Հասցեն սա է՝ Երևան, Աբովյան 8, Էդուրադ Տեր-Ղազարյանի թանգարան։