Երկու մանկության ընկերները հավերժ գտան իրար երկնքում…….
Երկու սիրուն ժպիտ…..
Գրիշան 44 օրյաի հերոսներից է,Մուշեղը Ազատ գյուղի հրդեհի զոհերից է….
Մուշեղը միացավ Գրիշային երկնքում։
Լավ կնդունես մեր Մուշոյին գիտեմ…..
Հիմա երևի միասին եք…..
-Մուշ,այ Մուշ հիշում ես մեր գյուղի խնձորի ծառը,որ գնում էինք ստվերում նստում ու երազում։
-Գրիշ բա հիշում ես մամայի թխած գաթայի համը։
-Մուշ մեր բակում բոլորը լավ են չէ՞,մաման շատ է լացել իմ գնալուց հետո գիտեմ,զգացել եմ։Ամեն անգամ որ լացում է ես զգում եմ,սիրտս կծկվում է։
Դրա համար մամային նվեր եմ ուղարկել ` մի փոքրիկ մարդուկի տեսքով անունը Էլեն։Էլենի ժպիտի մեջ եմ ապրում ես հիմա։
Մուշեղը հայացքը թեքում է,որ արցունքները չտեսնի ընկերը,կասի ամոթ է մեծ տղա ես լացում ես։
-Գրիշ կարոտում եմ Տնեցիքին,արդեն կարոտում եմ…………..
Հավերժ փառք ու պատիվ Տղերքին։
Կներեք մեզ(((((
ՀԵՏևԵՔ ՄԵԶ TELEGRAM-ՈՒՄ